هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی، شاعر بزرگ سبک هندی، به مضامینی همچون عشق، تقدیر، صبر و مقاومت در برابر سختی‌ها می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا مانند «سیل از خانه در بسته محابا نکند» و «سوز عشق از سر عاشق به مداوا نرود»، بر این نکته تأکید دارد که برخی امور، مانند عشق واقعی و تقدیر، تغییرناپذیرند و انسان باید در برابر مشکلات صبور باشد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر، مانند تقدیر و عشق جاودانه، برای درک کامل نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارند. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اشارات تاریخی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۳۵۳۷

رفع دلتنگی من نشأه صهبا نکند
هیچ کس غنچه پیکان به نفس وا نکند

از سپر، تیر قضا روی نمی گرداند
سیل از خانه در بسته محابا نکند

گر شود دامن پیراهن یوسف صد چاک
رخنه در پرده ناموس زلیخا نکند

سعی در خون خود از خصم فزونتر دارد
هرکه با دشمن خونخوار مدارا نکند

شود از گوهر عبرت صدفش سینه بحر
دوربینی که نگه خرج تماشا نکند

می کند زلف دراز تو به دلهای حزین
آنچه با خسته روانان شب یلدا نکند

سخن تلخ نگردد به تبسم شیرین
چاره تلخی می قهقه مینا نکند

هرکه چون شانه نسازد دل خود را صد چاک
پنجه در پنجه آن زلف چلیپا نکند

سنگ دارند ز دیوانه دریغ اطفالش
چون ازین شهر کسی روی به صحرا نکند؟

سوز عشق از سر عاشق به مداوا نرود
که علاج تب خورشید مسیحا نکند

می رسد روزیش از عالم بالا صائب
چون صدف هرکه دهن باز به دریا نکند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۵۳۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۵۳۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.