به کف شعله اگر نقد شرر می آید
دل رم کرده ما هم ز سفر می آید

دست پیچیدن و دل بردن و پنهان گشتن
هرچه می گویی ازان موی کمر می آید

چرخ را آه شرربار من از جا برداشت
دیگ کم حوصلگان زود بسر می آید

هست تا بر فلک از اختر سیار اثر
سنگ بر شیشه ارباب هنر می آید

ای خوشا عالم امید و برومندی او
نخل این باغ به یک روز به بر می آید

این نه دریاست، که از کاوش این سنگدلان
اشک تلخی است که از چشم گهر می آید

لاله دارد خبر از برق سکبسیر بهار
که نفس سوخته از خاک بدر می آید

صائب از سیر گلستان سخن می آیم
گل خورشید مرا کی به نظر می آید؟

«صائب تبریزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir