به دیده آب اگر از آفتاب می گردد
دل از نظاره روی تو آب می گردد

ز خیره چشمی من آفتاب می لرزید
کنون ز ذره به چشم من آب می گردد

عرق نکردن رویش ز بی حجابی نیست
ستاره محو درین آفتاب می گردد

حجاب عاشق و معشوق پرده هستی است
کتان چو ریخت ز هم ماهتاب می گردد

رخش ز باده گلرنگ چون برافروزد
به چشم حلقه آن زلف آب می گردد

ز خامی آن که در اینجا به داغ عشق نسوخت
در آفتاب قیامت کباب می گردد

سری که نیست ز هوش و خرد گران صائب
سبک ز کسب هوا چون حباب می گردد

«صائب تبریزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir