مرا دل از قد خم زنگ ناک می گردد
ز صیقل آینه هرچند پاک می گردد

بود ز جانوران پاک هرچه زنده بود
بغیر نفس که چون مرد، پاک می گردد

بغل گشاده بهشت آیدش به استقبال
ز درد فقر دل هرکه چاک می گردد

ز خلق خوش چه عجب گر ملک شود آدم؟
که خون ز مشک شدن نیز پاک می گردد

برآورد ز گریبان چرخ سر صائب
سری که در قدم عشق تو خاک می گردد

«صائب تبریزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir