هوش مصنوعی:
این شعر به زیبایی‌های طبیعت و احساسات شاعرانه می‌پردازد. با تصاویری مانند جوشش بهار، اشک گل، ابروی صیقل‌خورده و طاووس رنگارنگ، شاعر احساسات عمیق خود را بیان می‌کند. همچنین، اشاره‌هایی به جنون و داغ سینه وجود دارد که نشان‌دهنده دردهای عاطفی است.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی در شعر وجود دارد که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی اشارات مانند 'جنون' و 'داغ سینه' نیاز به بلوغ فکری برای درک مناسب دارند.
غزل شمارهٔ ۳۸۲۲
ز جوش نشأه ز مغزم بهار می خیزد
ز فیض اشک گلم از کنار می خیزد
چنین که گوشه ابروی صیقل است بلند
کجا ز آینه ما غبار می خیزد؟
به هر چمن که چو طاوس جلوه گر گردید
تذرو رنگ ز شاخ بهار می خیزد
به داغ سینه صائب به چشم کم منگر
جنون ز دامن این لاله زار می خیزد
ز فیض اشک گلم از کنار می خیزد
چنین که گوشه ابروی صیقل است بلند
کجا ز آینه ما غبار می خیزد؟
به هر چمن که چو طاوس جلوه گر گردید
تذرو رنگ ز شاخ بهار می خیزد
به داغ سینه صائب به چشم کم منگر
جنون ز دامن این لاله زار می خیزد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۸۲۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۸۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
