۲۰۹ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۸۲۲

ز جوش نشأه ز مغزم بهار می خیزد
ز فیض اشک گلم از کنار می خیزد

چنین که گوشه ابروی صیقل است بلند
کجا ز آینه ما غبار می خیزد؟

به هر چمن که چو طاوس جلوه گر گردید
تذرو رنگ ز شاخ بهار می خیزد

به داغ سینه صائب به چشم کم منگر
جنون ز دامن این لاله زار می خیزد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۸۲۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۸۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.