هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی به موضوعاتی مانند بی‌خبری انسان‌ها از رنج‌های زندگی، نادیده گرفتن حقایق جهان توسط روشندلان، بی‌توجهی به گذر زمان و روز حساب، و بی‌خبری از عواقب اعمال می‌پردازد. همچنین، اشاره‌ای به آزادگی انسان‌های وارسته دارد که از تغییرات دنیا بی‌خبرند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر، نیاز به درک بالاتری از زندگی و مسائل اجتماعی دارد که معمولاً در سنین نوجوانی و بزرگسالی قابل درک است.

غزل شمارهٔ ۳۹۱۲

سبکروان ز غم روزگار بیخبرند
چو دامن فلک از زخم خار بیخبرند

جهان به دیده روشندلان نمی آید
ستاره های فلک از غبار بیخبرند

جماعتی که نفس ناشمرده خرج کنند
ز خرده گیری روز شمار بیخبرند

درون پرده گروهی که باده می نوشند
ز پرده سوزی صبح خمار بیخبرند

جماعتی که به جمعیت جهان شادند
ز سنگ تفرقه روزگار بیخبرند

درین بساط چو آیینه سیه پردازان
ز نقش نیک وبد روزگار بیخبرند

فکنده اند گروهی که در جهان لنگر
ز خوش عنانی لیل ونهار بیخبرند

چه نعمتی است که این دیده های کوته بین
ز حسن عاقبت انتظار بیخبرند

ز روی تازه فصل بهار سوختگان
چو لاله از جگر داغدار بیخبرند

چو سرو مردم آزاده در جهان صائب
ز انقلاب خزان وبهار بیخبرند
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۹۱۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۹۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.