هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به موضوعات عشق، زندگی، تواضع، گذر زمان و طبیعت می‌پردازد. شاعر از عشق و تأثیر آن بر جان سخن می‌گوید، از تواضع و پرهیز از خودبینی یاد می‌کند، و به ناپایداری دنیا اشاره دارد. همچنین، تصاویری از طبیعت مانند آتش، آب، و بهار در شعر به کار رفته‌اند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر، مانند عشق، گذر زمان، و تواضع، برای درک و ارتباط بهتر نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و صنایع ادبی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
غزل شمارهٔ ۴۰۶۸
کی غم مرا ز دل می احمر برآورد
صیقل چگونه ز آینه جوهر برآورد
آن را که هست در رگ جان پیچ وتاب عشق
چون رشته عاقبت ز گهر سربرآورد
از خوی آتشین تو هرجا سمندری است
انگشت زینهار ز هر پر برآورد
ز افتادگی غبار به دل ره مده که مور
عمرش تمام گردد اگر پر برآورد
خودبین مشو کز آب روان بخش زندگی
آیینه در به روی سکندر برآورد
چون آفتاب دولت دنیای زودسیر
هر روز سر ز روزن دیگر برآورد
قانع چو کهربا به پرکاه اگر شوم
صد چشم در گرفتن آن پربرآورد
پا در رکاب برق بود فصل نوبهار
صائب ز زیر بال چرا سربرآورد
صیقل چگونه ز آینه جوهر برآورد
آن را که هست در رگ جان پیچ وتاب عشق
چون رشته عاقبت ز گهر سربرآورد
از خوی آتشین تو هرجا سمندری است
انگشت زینهار ز هر پر برآورد
ز افتادگی غبار به دل ره مده که مور
عمرش تمام گردد اگر پر برآورد
خودبین مشو کز آب روان بخش زندگی
آیینه در به روی سکندر برآورد
چون آفتاب دولت دنیای زودسیر
هر روز سر ز روزن دیگر برآورد
قانع چو کهربا به پرکاه اگر شوم
صد چشم در گرفتن آن پربرآورد
پا در رکاب برق بود فصل نوبهار
صائب ز زیر بال چرا سربرآورد
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۰۶۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۰۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
