هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی به موضوعاتی مانند عشق، ناپایداری دنیا، تلاش‌های بی‌ثمر، و تفاوت بین ظاهر و باطن می‌پردازد. شاعر از دل‌هایی که از عشق سیر می‌شوند، افراد غافل که به دنبال تعمیر خرابی‌های دل هستند، و کسانی که با صداقت در راه حق گام برمی‌دارند، سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌ای به نعمت‌های دنیوی و عدم رضایت از آنها دارد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مضامین آن مانند ناپایداری دنیا و تفکر انتقادی نسبت به رفتارهای انسانی، برای سنین بالاتر مناسب‌تر است.

غزل شمارهٔ ۴۲۳۱

کی دلبران زصحبت دل سیر می شوند
خوبان کجا ز آینه دلگیر می شوند

در خانمان خرابی دل سعی می کنند
این غافلان که در پی تعمیر می شوند

چون صبح زیر خیمه دلگیر آسمان
روشندلان به یک دو نفس پیر می شوند

غیر از گرسنگی که نگردند سیر ازو
هر نعمتی که هست ازو سیر می شوند

آنان که قد کنند دوتا پیش چون خودی
در خانه کمان هدف تیر می شوند

بی جذبه آن کسان که درین ره قدم نهند
گر بر فلک روند زمین گیر می شوند

جمعی که پا به صدق درین راه می نهند
در یک نفس چو صبح جهانگیر می شوند

جمعی که از حسب به نسب می کنند صلح
قانع به استخوان ز طباشیر می شوند

صائب ز زخم شیر مکافات غافلند
صید افکنان که در پی نخجیر می شوند
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۲۳۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۲۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.