هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی، به مضامینی مانند عشق، رنج‌های دل، هنر و بندگی می‌پردازد. شاعر از غم و شادی، ظلم و عدالت، و رابطه بین انسان و معشوق سخن می‌گوید. همچنین، اشاراتی به مفاهیم عرفانی مانند بندگی و آزادی، و قدرت الهی دارد. در پایان، شعر به قدرت و حکومت نیز اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر، نیاز به درک و تجربه‌ی بیشتری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود. همچنین، برخی از اشارات سیاسی و اجتماعی ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۴۲۷۴

از ترکتاز غم دل من شاد می شود
معمور این خرابه ز بیداد می شود

از سختی دل است یکی لطف و قهر یار
یکدست خط ز خامه فولاد می شود

در شیشه است جلوه دیگر شراب را
از خط سبز، حسن پریزاد می شود

مهجور ساخت شکوه مرا از حریم وصل
ز آتش سپند دور به فریاد می شود

ناقص شود به سعی هنرور ز کاملان
سنگ آدمی ز تیشه فرهاد می شود

در خواجگی نمی شود آزاد هیچ کس
هر کس که بندگی کند آزاد می شود

بی یاد حق مباش درین دامگه که صید
غافل چو گشت قسمت صیاد می شود

ز اقبال بی زوال، سلیمان روزگار
سال دگر خلیفه، بغداد می شود

صائب کسی که بر خط فرمان نهاد سر
فرمانروای عالم ایجاد می شود
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۲۷۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۲۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.