هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و فلسفی است که به موضوعاتی مانند عشق، خودشناسی، و جستجوی معنوی می‌پردازد. شاعر از تغییرات درونی و بیرونی سخن می‌گوید و به مخاطب یادآوری می‌کند که گنج واقعی در درون خود اوست. همچنین، به تأثیر عشق و نور الهی بر زندگی انسان اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم انتزاعی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.
غزل شمارهٔ ۳۰۲۵
جایِ دِگَر بوده‌یی، زان که تَهی روده‌یی
آبِ دِگَر خورده‌یی، زان که گِل آلوده‌یی
مَستِ دِگَر باده‌یی، کَاحْمَق و بَسْ ساده‌یی
دلْ چه بِدو داده‌یی؟ رو که نیاسوده‌یی؟
گنجِ رَوان در دِلَت، بر سَرِ گنج این گِلَت
گیرَم بی‌دیده‌یی، آخِر نَشْنوده‌یی؟
چیست سپیدیِّ چَشم؟ از اثرِ نَفْس و خَشم
چون پِیِ دارو زِ یَشْم، سُرمه دَهی، سوده‌یی؟
از نَظَرِ لَمْ یَزَل، دارد جانَت تِگَل
پَرتوِ خورشید را تو به گِلْ اَنْدوده‌یی
گنجِ دِلَت سَر به مُهر، وین جِگَرَتْ کانِ مِهْر
ای تو شِکَم خوار، چند در هَوَسِ روده‌یی؟
از اَثَرِ شَمسِ دین‌سْت، این تَبِشِ عشقِ تو
وَزْ تبریز است این بَخت که پَروَرده‌یی
آبِ دِگَر خورده‌یی، زان که گِل آلوده‌یی
مَستِ دِگَر باده‌یی، کَاحْمَق و بَسْ ساده‌یی
دلْ چه بِدو داده‌یی؟ رو که نیاسوده‌یی؟
گنجِ رَوان در دِلَت، بر سَرِ گنج این گِلَت
گیرَم بی‌دیده‌یی، آخِر نَشْنوده‌یی؟
چیست سپیدیِّ چَشم؟ از اثرِ نَفْس و خَشم
چون پِیِ دارو زِ یَشْم، سُرمه دَهی، سوده‌یی؟
از نَظَرِ لَمْ یَزَل، دارد جانَت تِگَل
پَرتوِ خورشید را تو به گِلْ اَنْدوده‌یی
گنجِ دِلَت سَر به مُهر، وین جِگَرَتْ کانِ مِهْر
ای تو شِکَم خوار، چند در هَوَسِ روده‌یی؟
از اَثَرِ شَمسِ دین‌سْت، این تَبِشِ عشقِ تو
وَزْ تبریز است این بَخت که پَروَرده‌یی
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۰۲۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۰۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
