هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و حالات عاشقانه سخن می‌گوید. او از عشق به عنوان نیرویی قدرتمند و تغییردهنده یاد می‌کند که بر همه چیز تأثیر می‌گذارد. شاعر از مخاطب می‌پرسد که آیا او نیز عاشق است و اگر چنین است، بر چه چیزی عاشق شده است. این شعر پر از استعاره‌ها و تصاویر شاعرانه است که عشق را به عناصر طبیعت مانند چشمه، آفتاب، و دریا تشبیه می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد که معمولاً در سنین بالاتر به دست می‌آید.
غزل شمارهٔ ۳۰۲۶
خیره چرا گشته‌‌‌‌یی خواجه، مَگَر عاشقی؟
کاسه بِزَن، کوزه خور، خواجه اگر عاشقی
کاش بِدانستی‌یی، بر چه دَر ایستاده‌یی
کاش بِدانستی‌یی، بر چه قَمَر عاشقی
چَشمهٔ آن آفتاب، خواب نَبینَد فَلَک
چَشمَت ازو روشن است، تیزنَظَر عاشقی
شیرِ فَلَک زین خَطَر، خون شُده اَسْتَش جگر
راست بگویم مَرَنج، سَخته جِگَر عاشقی
ای گُلِ تَر راست گو، بَر چه دَریدی قَبا؟
ای مَهِ لاغَرشُده، بر چه سَحَر عاشقی؟
ای دلِ دریاصِفَت، موجِ تو زَ انْدیشه‌هاست
هر دَمْ کَف می‌کُنی، بر چه گُهَر عاشقی؟
آن کِه ازو گَشت دَنگ، غَم نَخورَد از خَدَنگ
وَرْ تو سِپَر بِفْکَنی، سُسته سِپَر عاشقی
جُملهٔ اجزایِ خاک، هست چو ما عشقناک
لیک تو ای روحِ پاک، نادره‌تَر عاشقی
ای خِرَد اَرْ بَحْری‌یی، دَم مَزَن و دَم بِخور
چون هُنَرت خامُشی‌ست، بر چه هُنر عاشقی؟
کاسه بِزَن، کوزه خور، خواجه اگر عاشقی
کاش بِدانستی‌یی، بر چه دَر ایستاده‌یی
کاش بِدانستی‌یی، بر چه قَمَر عاشقی
چَشمهٔ آن آفتاب، خواب نَبینَد فَلَک
چَشمَت ازو روشن است، تیزنَظَر عاشقی
شیرِ فَلَک زین خَطَر، خون شُده اَسْتَش جگر
راست بگویم مَرَنج، سَخته جِگَر عاشقی
ای گُلِ تَر راست گو، بَر چه دَریدی قَبا؟
ای مَهِ لاغَرشُده، بر چه سَحَر عاشقی؟
ای دلِ دریاصِفَت، موجِ تو زَ انْدیشه‌هاست
هر دَمْ کَف می‌کُنی، بر چه گُهَر عاشقی؟
آن کِه ازو گَشت دَنگ، غَم نَخورَد از خَدَنگ
وَرْ تو سِپَر بِفْکَنی، سُسته سِپَر عاشقی
جُملهٔ اجزایِ خاک، هست چو ما عشقناک
لیک تو ای روحِ پاک، نادره‌تَر عاشقی
ای خِرَد اَرْ بَحْری‌یی، دَم مَزَن و دَم بِخور
چون هُنَرت خامُشی‌ست، بر چه هُنر عاشقی؟
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۰۲۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۰۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
