هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی، شاعر پرآوازهٔ سبک هندی، سرشار از تصاویر شاعرانه و مضامین عرفانی و عاشقانه است. شاعر با به‌کارگیری عناصر طبیعت مانند باغ، برگ خزان، بلبل و آب، حالات درونی خود را بیان می‌کند. او از ناله‌های پنهان، شکستن دل، عشق و شوق، و ارتباط با خدا سخن می‌گوید. شعر همچنین به مفاهیمی مانند بقا، ممکنات، و قضا و قدر اشاره دارد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مضامین عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربهٔ زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و کنایه‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۴۳۲۵

از زیر خاک ناله مامی توان شنید
بیرون باغ نیز نوا می توان شنید

برگ خزان رسیده بود ترجمان باغ
از رنگ چهره حال مرا می توان شنید

باور که می کند که ازان چشم سرمه دار
آواز دور باش حیا می توان شنید

سینگین دلی وگرنه ز طرف کلاه خویش
آواز دل شکستن مامی توان شنید

هرچند بر دل تو گران است بوی گل
حرفی زما برای خدا می توان شنید

پیوسته است سلسله عاشقان به هم
از بلبلان ترانه مامی توان شنید

در جلوه گاه حسن تو از موجه سراب
جوش نشاط آب بقا می توان شنید

آرام نیست قافله ممکنات را
از ذره ذره بانگ درا می توان شنید

پرشور شد ز ناله یک دست من جهان
هرچند کز دو دست صدا می توان شنید

حال درون سوخته جانان شوق را
یک بار ای بهشت خدا می توان شنید

بوی بهشت را که زمین گیر محشرست
امروز در مقام رضا می توان شنید

از دست بازی مژه های دراز او
صائب صغیر تیر قضا می توان شنید
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۳۲۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۳۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.