هوش مصنوعی: این متن شعری است که از دردها و رنج‌های زندگی و عشق شکایت می‌کند. شاعر از مشکلات و مصائب زندگی مانند خارهای راه عشق، بی‌حوصلگی، و دوری از معشوق می‌نالد. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیمی مانند قافله‌ی زندگی، خطرات پیش رو، و بی‌قراری روح دارد. در نهایت، شاعر به دنبال آرامش است ولی گویا این آرامش دست‌نیافتنی می‌نماید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از عبارات ممکن است برای خوانندگان جوان تر پیچیده یا سنگین باشد.

غزل شمارهٔ ۴۳۳۸

از گرمروان خار مغیلان گله دارد
اینجاست که نشتر خطر از آبله دارد

از درد شکایت دل بی حوصله دارد
این خار ز پیراهن یوسف گله دارد

چون آه مصیبت زده آرام ندارم
دست که خدایا سر این سلسله دارد

این قافله از خواب گران است گرانبار
فریاد چه تاثیر درین مرحله دارد

از دست تهی راهرو عشق ننالد
پا بر سر گنج گهر از آبله دارد

از گردش چشم تو فلک بی سر وپا شد
پیداست حبابی چه قدر حوصله دارد

ز ابلیس خطر بیش بود پیشروان را
از گرگ جگر دار خطر سر گله دارد

چون نقش قدم هر قدم از پوست بر آید
هر کس خبر از دوری این مرحله دارد

خون می چکد از شعله آواز جرس را
تا چشم که سر در پی این قافله دارد

تشریف گرفتاری ما عاریتی نیست
کز موجه خود آب روان سلسله دارد

بر هم خورد از جوهر خود آینه صاف
حیرت زده از جنبش مژگان گله دارد

با شوق جهانگرد دو گام است دوعالم
صائب چه غم از دوری این مرحله دارد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۳۳۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۳۳۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.