هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر اهمیت عشق واقعی، دوری از تزویر، احترام به دیگران و پرهیز از خودخواهی تأکید دارد. شاعر از مفاهیمی مانند عشق، تقوا، آیینه اقبال، و پیوندهای انسانی سخن می‌گوید و هشدار می‌دهد که رفتار نادرست می‌تواند موجب خواری شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات فلسفی و تمثیل‌های به کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۴۳۸۳

سرگرم تو با کشمکش دار نسازد
این نقطه سرگشته به پرگارنسازد

مرده است دل زاهد دمسرد ز تزویر
چون برسرخودگنبددستارنسازد

زنهار مکن خوارعزیزان جهان را
تا چرخ عزیزان ترا خوارنسازد

آیینه اقبال به کس رو ننماید
تا سرمه ز خاکستر ادبارنسازد

کج می نگرد عشق به بال وپرجبریل
این شعله سرکش به خس وخارنسازد

طوطی شو وآنگاه ببین روی دل از ما
آیینه به هر بیهده گفتار نسازد

سر رشته پیوند بودتاب موافق
چون موی میان تو به زنارنسازد

با سینه پرداغ نسازد دل صائب
رسم است که پروانه به گلزارنسازد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۳۸۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۳۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.