هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از فیض دکنی، با تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، به توصیف عشق و زیبایی معشوق می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند شهد، شکرخند، سرو، گل، یوسف، و چاه زنخدان برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند. شعر همچنین به مفاهیمی مانند فتنه، شهیدان، و قیامت اشاره دارد که بعد عرفانی آن را تقویت می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم بلاغی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۴۴۰۲

فیض دم صبح از لب خندان تو یابند
شهدی است شکرخند که در شان تو یابند

هر دل که شودآب درین باغ چو شبنم
زیر قدم سرو خرامان تو یابند

در راه صبا غنچه نشینند عزیزان
تا بوی گل از چاک گریبان تو یابند

یوسف صفتان پیرهن خویش فروشند
تا قطره ای از چاه زنخدان تو یابند

آهی است که برخاسته از خاک شهیدان
هر گرد که در عرصه جولان تو یابند

ترتیب دهد چرخ چو دیوان قیامت
شیرازه اش از زلف پریشان تو یابند

وقت است که عشاق تو از رشک بمیرند
از بس که تو را واله وحیران تو یابند

در کام ودهن آب شود میوه جنت
در دل چه خیال است که پیکان تو یابند

در دامن پیراهن یوسف نزند دست
خاری که به دیوار گلستان تو یابند

زین خرقه صد پاره اگر سربدر آری
نه دایره را طوق گریبان تو یابند

آه از جگر تشنه خورشید برآرد
هر قطره که در چاه زنخدان تو یابند

وحشی شود از دیده هر کس که نگاهی
در دایره نرگس فتان تو یابند

این آن غزل خسرو معنی است که فرمود
خوبان عمل فتنه ز دیوان تو یابند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۴۰۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۴۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.