دل صاف پروای محشر ندارد
که دریاغم از دامن ترندارد

بساز ای خردمند با تیره بختی
که دریا گزیری ز عنبر ندارد

شود تخته مشق هر خاروخس را
چو دریا بزرگی که لنگر ندارد

شود خشک همچون سبو دست آن کس
که باری ز دوش کسی برندارد

ز طعن خسان پاک گوهر نترسد
رگ لعل پروای نشترندارد

دل روشن از انقلاب است ایمن
ز طوفان خطر آب گوهر ندارد

نخواهد سرگرم دستار صائب
که خورشید حاجت به افسر ندارد