هوش مصنوعی: این متن به زیبایی‌های زندگی و لذت‌های آن از جمله عشق، دیوانگی، عزلت و حتی تلخی‌ها می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه این تجربیات می‌توانند در نگاه فرد، لذیذ و خوشایند جلوه کنند. شاعر از استعاره‌هایی مانند میوه‌های نارس، تلخی دریا و سنگ ملامت استفاده می‌کند تا مفهوم تبدیل رنج به لذت را بیان کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی مانند دیوانگی و عزلت، نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۴۵۵۰

از حب جاه خواری دنیا شود لذیذ
از ذوق نشائه تلخی صهبا شود لذیذ

از طفل مشربی است که در کام ناقصان
این میوه های خام تمنا شود لذیذ

خوش کن به شور عشق دهن تاچو ماهیان
در مشرب تو تلخی دریا شود لذیذ

دیوانه شو که سنگ ملامتگران ترا
درکام همچو میوه طوبی شود لذیذ

آن دم رسی به کام که چون گوشه دهن
عزلت ترا به دیده بینا شود لذیذ

این تلخی سپهر ز راه مروت است
تابر تو زهر مرگ چو حلوا شود لذیذ

صائب به تلخی آن که بسازد درین چمن
چون میوه بهشت سراپا شود لذیذ
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۵۴۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۵۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.