هوش مصنوعی:
این متن به زیبایی و قدرت عشق و تأثیر آن بر جهان و انسان‌ها می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که اگر عشق و لطف الهی نبود، جهان و موجودات آن در رنج و نابودی قرار می‌گرفتند. همچنین، به رازهای پنهان و اسرار عشق اشاره می‌کند که درک آن برای انسان‌ها دشوار است.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۳۰۵۳
زِ قیل و قالِ تو گَر خَلْق بو نَبُردَندی
زِ حَسرت و زِ فِراقَت، همه بِمُردَندی
زِ جانِ خویش اگر بویِ تو نیابَنْدی
چو استخوانْ دل و جان را به سگ سِپُردَندی
اگر نه پَرتوِ لُطْفَت بر آب می‌تابید
به جایِ آب، همه زَهرِ ناب خوردَندی
اگر نه جُرعهٔ آن میْ بِریختی بر خاک
سِتارگان زِ چه رو گِردِ خاک گَردَندی؟
گَر آفتابِ اَزَل گَرمی‌یی نَبَخشیدی
تَموز و جُمله نَباتاتِ او فَسُردَندی
مُنَزَّهیّ و دَرآمیختن عَجَب صِفَتی‌ست
دَریغ، پَردهٔ اسرار دَرنَوردَندی
اگر نه پَرده بُدی، رَهْ رُوانِ پنهانی
زِ اَنْبُهی همه پاهایِ ما فَشُردَندی
زِ پَرده‌ها اگر آن روحِ قُدس بِنْمودی
عقول و جانِ بَشَر را بَدَن شِمُردَندی
گَر آن بُدی که تو اندیشه کرده‌یی زِ زَحیر
بُتان و لاله رُخانْ جُمله زار و زَردَندی
چو صورتی نَبُدی خوب، جُز تَصَوّرِ تو
شراب‌هایِ مُرَوَّق زِ دَرد دُردَندی
اگر خَمُش کُنَمی رازِ عشقْ فَهْم شُدی
وَگَر چه خَلْق همه هِند و تُرک و کُردَندی
زِ حَسرت و زِ فِراقَت، همه بِمُردَندی
زِ جانِ خویش اگر بویِ تو نیابَنْدی
چو استخوانْ دل و جان را به سگ سِپُردَندی
اگر نه پَرتوِ لُطْفَت بر آب می‌تابید
به جایِ آب، همه زَهرِ ناب خوردَندی
اگر نه جُرعهٔ آن میْ بِریختی بر خاک
سِتارگان زِ چه رو گِردِ خاک گَردَندی؟
گَر آفتابِ اَزَل گَرمی‌یی نَبَخشیدی
تَموز و جُمله نَباتاتِ او فَسُردَندی
مُنَزَّهیّ و دَرآمیختن عَجَب صِفَتی‌ست
دَریغ، پَردهٔ اسرار دَرنَوردَندی
اگر نه پَرده بُدی، رَهْ رُوانِ پنهانی
زِ اَنْبُهی همه پاهایِ ما فَشُردَندی
زِ پَرده‌ها اگر آن روحِ قُدس بِنْمودی
عقول و جانِ بَشَر را بَدَن شِمُردَندی
گَر آن بُدی که تو اندیشه کرده‌یی زِ زَحیر
بُتان و لاله رُخانْ جُمله زار و زَردَندی
چو صورتی نَبُدی خوب، جُز تَصَوّرِ تو
شراب‌هایِ مُرَوَّق زِ دَرد دُردَندی
اگر خَمُش کُنَمی رازِ عشقْ فَهْم شُدی
وَگَر چه خَلْق همه هِند و تُرک و کُردَندی
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۰۵۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۰۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
