هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف زیبایی‌های بهار و تأثیر آن بر طبیعت و احساسات انسان می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند سنبل، تاک، شکوفه‌ها، و عندلیب برای نمایش شور و نشاط بهار استفاده کرده است. همچنین، به ناپایداری و گذرایی فصل بهار و امیدهای بربادرفته اشاره می‌کند.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عمیق و استعاری است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، برخی از مضامین مانند ناپایداری زندگی و امیدهای بربادرفته ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
غزل شمارهٔ ۴۵۸۵
سنبل او می خرامد دست بر دوش بهار
تاکند در وقت فرصت حلقه درگوش بهار
از نگاه اولینم چشم او دیوانه کرد
نشأه جام نخستین است سر جوش بهار
در چمن تا قامت موزون او پیدا نشد
در کشاکش بود از خمیازه آغوش بهار
کی توانستی ز شور عندلیبان خواب کرد؟
از شکوفه گر نبودی پنبه در گوش بهار
خط دمید و همچنان رنگینی حسنش به جاست
درخزان ننشست این گلزار از جوش بهار
صائب از چندین هزاران خرمن امید خلق
دانه بی حاصلی باشد فراموش بهار
تاکند در وقت فرصت حلقه درگوش بهار
از نگاه اولینم چشم او دیوانه کرد
نشأه جام نخستین است سر جوش بهار
در چمن تا قامت موزون او پیدا نشد
در کشاکش بود از خمیازه آغوش بهار
کی توانستی ز شور عندلیبان خواب کرد؟
از شکوفه گر نبودی پنبه در گوش بهار
خط دمید و همچنان رنگینی حسنش به جاست
درخزان ننشست این گلزار از جوش بهار
صائب از چندین هزاران خرمن امید خلق
دانه بی حاصلی باشد فراموش بهار
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۵۸۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۵۸۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
