هوش مصنوعی:
این متن شعری است که بهار را به عنوان فصل تجدید حیات، شادی و زیبایی توصیف می‌کند. بهار با گشودن غنچه‌ها، بخشیدن شادی به مردم، و روشنایی بخشیدن به جهان، طبیعت را زنده می‌کند. همچنین، بهار به عنوان نماد امید و رهایی از غم و اندوه تصویر شده است.
رده سنی:
12+
متن دارای مفاهیم شاعرانه و نمادین است که ممکن است برای کودکان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تصاویر به کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک عمیق‌تر دارند.
غزل شمارهٔ ۴۶۸۸
بیاکه عقده زکارجهان گشاد بهار
بهشت سربه گریبان غنچه دادبهار
نهشت یک دل افسرده درقلمروخاک
برات عیش به خلق ازشکوفه دادبهار
زخرمی درودیوارگلستان شدمست
زهرگلی درمیخانه ای گشاد بهار
به روشنایی مهتاب گل نشد قانع
چراغ لاله به هر رهگذرنهاد بهار
کشید دشنه برق ازنیان ابر برون
به خرمن غم بی حاصلان فتادبهار
گشت آنکه زدی طبل رعد زیرگلیم
صلای عیش به بانگ بلند داد بهار
برآر سرزگریبان خامشی صائب
کنون که غنچه منقارها گشاد بهار
بهشت سربه گریبان غنچه دادبهار
نهشت یک دل افسرده درقلمروخاک
برات عیش به خلق ازشکوفه دادبهار
زخرمی درودیوارگلستان شدمست
زهرگلی درمیخانه ای گشاد بهار
به روشنایی مهتاب گل نشد قانع
چراغ لاله به هر رهگذرنهاد بهار
کشید دشنه برق ازنیان ابر برون
به خرمن غم بی حاصلان فتادبهار
گشت آنکه زدی طبل رعد زیرگلیم
صلای عیش به بانگ بلند داد بهار
برآر سرزگریبان خامشی صائب
کنون که غنچه منقارها گشاد بهار
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۶۸۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۶۸۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
