بهار می گذرد ساغر چو لاله بگیر
هزار بوسه ز کنج لب پیاله بگیر

ز نشأه پر طاوسی ار نداری رنگ
به طاق ابروی قوس قزح پیاله بگیر

بهار عمر سبکتر ز برق می گذرد
چو لاله کام دل از باده دو ساله بگیر

بنوش باده گلرنگ و رو به بستان کن
هزار نکته رنگین به برگ لاله بگیر

مزاج ساغر گل نازک است ای بلبل
خدای را پر خود پیش سنگ ژاله بگیر

نصیحتی است ز پیر مغان به یاد مرا
غمی فرو چو بگیرد ترا پیاله بگیر

به عمر خضر چه خمیازه می کشی صائب؟
تو نیز کام دل از باده دو ساله بگیر