هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی با استفاده از استعاره‌ها و تصاویر زیبا، مخاطب را به رهایی از تعلقات دنیوی، تلاش و کوشش، و گذر از مادیات به سوی معنویات دعوت می‌کند. شاعر با اشاره به مفاهیمی مانند بهشت، طوفان نوح، و مسیح، بر اهمیت اخلاق، تلاش، و دوری از حرص و طمع تأکید می‌ورزد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۴۷۱۷

خشتی به خیر چون خم می بر زمین گذار
دیگر قدم به قصر بهشت برین گذار

اینک سپاه برق عنان ریز می رسد
دست مروتی به دل خوشه چین گذار

چون سوزن از لباس تعلق برهنه شو
پا چون مسیح برفلک چارمین گذار

بر چین چو عنکبوت کمند فریب را
زنبوروار خانه پرانگبین گذار

کمتر نه ای ز خامه بی مغز در وجود
بر صفحه جهان، سخن دلنشین گذار

حرص توانگران ز گدایان فزونترست
جان راببوس وپیش خضر برزمین گذار

جویای توست خوشه گندم به صدزبان
برپای سعی سلسله آهنین گذار

اول بگیر رخنه طوفان نوح را
دیگر بیا به دیده من آستین گذار

صائب علاج آتش سوداست چوب گل
کار عدو به کلک سخن آفرین گذار
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۷۱۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۷۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.