هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عارفانه است که از احساسات عمیق و دردهای عشق سخن می‌گوید. شاعر از دل‌سوختگی، بی‌قراری و اشتیاق به معشوق صحبت می‌کند و از طبیعت و عناصر آن مانند بلبل، غنچه و سرو برای بیان احساسات خود استفاده می‌نماید.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و عارفانه عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات و استعاره‌های به کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه برای درک کامل دارند.

غزل شمارهٔ ۴۷۵۲

کام دل ازان چهره افروخته برگیر
درهرنگهی دیده خودرا به گهر گیر

دیوانه ما سلسله بسیار گسسته است
زنهارزدل در خم آن زلف خبرگیر

از آتش گل سینه من گرم نگردید
ای بلبل بیدرد مرادرته پرگیر

از جبهه واکرده طلب حاجت خودرا
چون غنچه نشکفته سرراه سحر گیر

مگذاردرین سبزچمن شبنم خودرا
این آینه رازود ازین دامن ترگیر

جز خواب گران نیست درین قافله باری
تا باز نمانی دل ازین قافله برگیر

مگذارکه پژمرده شود غنچه دل را
هرچشم زدن ساغری از خون جگرگیر

ای سرو اگر آسودگیت می دهد آزار
از برگ بشو دست ،گریبان ثمرگیر

این آن غزل خواجه نظیری است که فرمود
ای مطرب جان سوخت دلم ،راه دگرگیر
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۷۵۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۷۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.