هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی، عشق ناکام و حیرانی عاشق را در برابر معشوق توصیف می‌کند. شاعر از نگاه معشوق، بوسه‌های پنهان، و بازی‌های عاشقانه سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که عشق در نگاه او هنوز ساده و کودکانه است، در حالی که عاشقان را در دام خود گرفتار می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و اشارات شاعرانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از مضامین مانند ناکامی در عشق و بازی‌های احساسی نیاز به درک بالاتری از روابط انسانی دارد.

غزل شمارهٔ ۴۷۶۵

چشم حیران را حجابش دام می داند هنوز
عاشق ناکام را خود کام می داند هنوز

کیست حرف بوسه بررویش تواند فاش گفت ؟
دیدن دزدیده راابرام می داندهنوز

بوی شیر خام میآید ز تنگ شکرش
بوسه را شیرین تراز دشنام می داند هنوز

دیده قربانیان را چشم آن وحشی غزال
در ره خود حلقه های دام می داند هنوز

عالم از شوخی نگردیده است درچشمش سیاه
وقت آزادی زمکتب شام می داندهنوز

هر چه می خواند زشوخی هافرامش می کند
کی زبان نامه وپیغام میداندهنوز؟

ناله گرمی نه پیچیده است گوشش راچوگل
عشق را بازیچه ایتام می داندهنوز

ساده لوح وطفل و بازیگوش وشوخ سرکش است
قدرعاشق را کی آن خودکام می داند هنوز

پختگان را گرچه افکنده است آتش درجگر
طبع صائب فکر خود را خام می داندهنوز
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۷۶۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۷۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.