هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از صائب تبریزی، با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به توصیف عشق، زیبایی معشوق، و حالات عاشقانه می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند لاله، سرو، جام، و بوسه برای بیان احساسات خود استفاده کرده و به مفاهیمی مانند عشق ناکام، رنج عاشق، و زیبایی‌های طبیعت اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری نیاز دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۴۷۸۵

لاله داغ است ازان عارض گلفام هنوز
سرو را قامت او می دهد اندام هنوز

گر چه از مستی چشمش دو جهان است خراب
نرسیده است لب او به لب جام هنوز

در حریم دهنش دست و گریبان همند
بر سر تنگی جا، بوسه و دشنام هنوز

مو برآورد زبان قلمش از خط سبز
می کند ننگ ز نام من بدنام هنوز

خار در پیرهن یوسف مصر اندازد
بوی پیراهن آن سرو گل اندام هنوز

باش تا صبح رعونت ز نهالش بدمد
نکشیده است قد آن فتنه ایام هنوز

آهوی چشم غزالان زرمیدن استاد
دل وحشت زده با من نشود رام هنوز

بر لب جام زدی بوسه و یک عمر گذشت
لب خود می مکد از ذوق لب جام هنوز

دعوی پختگی اینجا ثمر خامیهاست
عود مادر جگر شعله بود خام هنوز

تو که از پختگی عشق نداری خبری
فکر صائب به مذاق تو بود خام هنوز
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۷۸۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۷۸۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.