هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از درد و رنج انسان‌ها، ریا و تظاهر در جامعه، و جست‌وجوی معنا در زندگی سخن می‌گوید. شاعر از تصاویر نمادین مانند تیغ، سیلاب، و محراب برای بیان احساسات عمیق استفاده می‌کند. همچنین، به موضوعاتی مانند عشق، ظلم، و روشن‌بینی اشاره دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق فلسفی و اجتماعی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی تصاویر مانند 'گریبان به خون آلوده' و 'قصاب' ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.
غزل شمارهٔ ۴۸۲۷
شربت بیماری دل تیغ سیراب است وبس
صندلی درد سر ویرانه سیلاب است وبس
گم مکن ره ،خضر اگر تیری به تاریکی فکند
چشمه حیوان دم شمشیر سیراب است وبس
مجلس اهل ریا چون بوریاافسرده است
آن که دارد آتشی در سینه محراب است وبس
تاگریبان مردم عالم به خون آلوده اند
پاکدامانی که می بینیم قصاب است وبس
ای که می پرسی که در ملک محبت باب چیست
اشک گرم وچهره خونین همین باب است وبس
تیره روزان را خبر ازگردش سیاره نیست
بشکند چون رنگ بر رخسار،مهتاب است وبس
نیست صائب زاهدان خشک رانورشعور
مشرق روشن ضمیران عالم آب است وبس
صندلی درد سر ویرانه سیلاب است وبس
گم مکن ره ،خضر اگر تیری به تاریکی فکند
چشمه حیوان دم شمشیر سیراب است وبس
مجلس اهل ریا چون بوریاافسرده است
آن که دارد آتشی در سینه محراب است وبس
تاگریبان مردم عالم به خون آلوده اند
پاکدامانی که می بینیم قصاب است وبس
ای که می پرسی که در ملک محبت باب چیست
اشک گرم وچهره خونین همین باب است وبس
تیره روزان را خبر ازگردش سیاره نیست
بشکند چون رنگ بر رخسار،مهتاب است وبس
نیست صائب زاهدان خشک رانورشعور
مشرق روشن ضمیران عالم آب است وبس
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۸۲۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۸۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
