هوش مصنوعی:
این شعر از صائب تبریزی به مضامین عرفانی و اخلاقی می‌پردازد. شاعر از می‌نوشی و میخانه به عنوان نمادهای عرفانی استفاده کرده و بر آشنایی با حقایق درونی تأکید دارد. همچنین، از بینایی حقیقت، دوری از چشم‌بدبینی، رحم و مهربانی، و تفکر در اعمال سخن می‌گوید. در پایان، به گریه‌های عاشقانه و مستانه اشاره می‌کند که نشان‌دهنده‌ی حالات عرفانی است.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عرفانی و اخلاقی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم انتزاعی نیاز دارد. همچنین، برخی از واژه‌ها و مفاهیم مانند می‌نوشی و مستی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب یا گمراه‌کننده باشد.
غزل شمارهٔ ۴۸۶۵
روشناس اهل مشرب چون در میخانه باش
آشناتر با می از خط لب پیمانه باش
دیده بانی رابه بلبل داد آخر باغبان
چشم بدبینی ببند و چشم صاحب خانه باش
در غبار خط نهان شد خال، رحمی پیش گیر
دام را در خاک چون کردی به فکر دانه باش
صائب امشب نوبت افسانه مژگان اوست
چشم اگر داری به فکر گریه مستانه باش
آشناتر با می از خط لب پیمانه باش
دیده بانی رابه بلبل داد آخر باغبان
چشم بدبینی ببند و چشم صاحب خانه باش
در غبار خط نهان شد خال، رحمی پیش گیر
دام را در خاک چون کردی به فکر دانه باش
صائب امشب نوبت افسانه مژگان اوست
چشم اگر داری به فکر گریه مستانه باش
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۸۶۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۸۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
