هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعات فلسفی و عرفانی می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، مفاهیمی مانند ناپایداری دنیا، تسلیم در برابر تقدیر، و بی‌اعتباری مادیات را بیان می‌کند. او از عناصری مانند غبار، بخار، صبح، آسمان، و زمین برای انتقال پیام‌های عمیق استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای خوانندگان جوانتر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۴۸۸۶

جسم اگر ازیکدگر ریزد غباری گو مباش
روح اگر ازتن هواگیرد بخاری گو مباش

برنیاید صبح راگر دست مهر از آستین
بردل آفاق دست رعشه داری گو مباش

گر زجولان باز ماند آسمان طفل طبع
خاکدان دهر را دامن سواری گو مباش

گر نباشد آسمان و ثابت و سیار او
گلخن ایجاد را دود وشراری گو مباش

از زمین و آسمان عالم اگر خالی شود
برسر گور خرابی سوکواری گو مباش

ما حریف برق جانسوز حوادث نیستیم
مزرع امید ما را نوبهاری گومباش

نفس رادر دست اگر نبود عنان اختیار
درکف بدمست تیغ آبداری گو مباش

دست ما خالی اگر باشد ز دنیای خسیس
یوسف گل پیرهن رامشت خاری گو مباش

گر چراغ مه شود بر چرخ مینایی خموش
کرم شب تابی میان سبزه زاری گو مباش

نیست صائب شکوه ای از ساده لوحیها مرا
برید بیضای من نقش و نگاری گو مباش
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۸۸۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۸۸۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.