هوش مصنوعی:
این متن شعری است که با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به توصیف شراب، معشوق و زیبایی‌های طبیعت می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند گلچهره ساقی، ساعد سیمین، جام سیمین، باده گلرنگ، و زلف مشکین برای خلق فضایی عاشقانه و شاعرانه استفاده کرده است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عاشقانه و استفاده از استعاره‌های مرتبط با شراب است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد. همچنین، درک عمیق‌تر از شعر و زیبایی‌شناسی آن معمولاً به بلوغ فکری بیشتری نیاز دارد.
غزل شمارهٔ ۴۸۸۵
چون بود گلچهره ساقی باده رنگین گو مباش
ساعد سیمین چو باشد جام سیمین گو مباش
دست رنگین می کند کار شراب لعل فام
باده گلرنگ در دست نگارین گو مباش
هر سفالی رافروغ می بلورین می کند
باده چون روشن بود جام بلورین گو مباش
داغ ما خون رابه همت می تواند مشک کرد
کاکل عنبرفشان و زلف مشکین گو مباش
صحبت دلدار، ما را فارغ از دل کرده است
چون سوارازماست هرگز خانه زین گو مباش
خامه صائب معطر می کند آفاق را
در بیابان ختا آهوی مشکین گو مباش
ساعد سیمین چو باشد جام سیمین گو مباش
دست رنگین می کند کار شراب لعل فام
باده گلرنگ در دست نگارین گو مباش
هر سفالی رافروغ می بلورین می کند
باده چون روشن بود جام بلورین گو مباش
داغ ما خون رابه همت می تواند مشک کرد
کاکل عنبرفشان و زلف مشکین گو مباش
صحبت دلدار، ما را فارغ از دل کرده است
چون سوارازماست هرگز خانه زین گو مباش
خامه صائب معطر می کند آفاق را
در بیابان ختا آهوی مشکین گو مباش
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۸۸۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۸۸۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
