هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عارفانه است که در آن شاعر از زیبایی و جذابیت معشوق سخن می‌گوید و از احساسات خود در برابر این زیبایی و بی‌نیازی معشوق می‌نالد. شاعر از عناصری مانند خال هندو، مژگان دلجوی، و چین ابرو برای توصیف معشوق استفاده کرده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و عارفانه است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال پیچیده باشد. همچنین، درک برخی از استعاره‌ها و اشارات ادبی可能需要 دانش ادبی بیشتری دارد.
غزل شمارهٔ ۴۹۶۹
ز جولان نظر مجروح می شد روی نیکویش
چسان دل دارد خط را کاین چنین استاد بررویش ؟
رمیدن جمع با خواب گران هرگز نمی گردد
چسان این هر دو را آمیخت با هم چشم جادویش ؟
به خال او سپردم خرده جان را،ندانستم
که در ایام خط پنهان کند رو خال هندویش
به تیغ بی نیازی می کشدخضر و مسیحا را
به صید من کجا رغبت کند مژگان دلجویش؟
مدار دلبری برنعل وارون است خوبان را
مشو زنهار صائب ناامید ازچین ابرویش
چسان دل دارد خط را کاین چنین استاد بررویش ؟
رمیدن جمع با خواب گران هرگز نمی گردد
چسان این هر دو را آمیخت با هم چشم جادویش ؟
به خال او سپردم خرده جان را،ندانستم
که در ایام خط پنهان کند رو خال هندویش
به تیغ بی نیازی می کشدخضر و مسیحا را
به صید من کجا رغبت کند مژگان دلجویش؟
مدار دلبری برنعل وارون است خوبان را
مشو زنهار صائب ناامید ازچین ابرویش
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۹۶۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۹۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
