۱۹۷ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۵۱۱۶

افتاد ماه عارض اودر وبال خط
زلفش هوا گرفت به یک گوشمال خط

منسوخ گشت چون خط کوفی ز خط نسخ
طغرای چین ابروی اواز مثال خط

گر صد هزار تبت وارونه خوانده ای
بیرون نمی رود ز ضمیرت ملال خط

قیر دوال پا که شنیدی خط است و بس
چند آبروی تیغ بری در زوال خط

خواهد فتاد کوکب بخت بلند تو
ازآه و دود سوختگان دروبال خط

رحمی به خاکساری عاشق نمی کنی
تاروی نازکت نخورد خاکمال خط

صائب چه دولتی است که روشن نموده است
چشمم سواد خط غبار از خیال خط
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۱۱۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۱۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.