قدم برون منه از آستان خانه دل
که نقد هر دو جهان است خزانه دل

ز کاسه سر خود فیل مست می گردد
ز خود شراب برآرد زمین خانه دل

سفر به بال و پر موج می کند دریا
ز آه و ناله خویش است تازیانه دل

ز لفظ راه به معنی برند بینایان
و گرنه نیست خط و خال دام و دانه دل

فلک که نقطه پرگار اوست مرکز خاک
جزیره ای است ز دریای بیکرانه دل

فریب کارگشایان روزگار مخور
ببر زآه چراغی به آستانه دل

دو عالمند طلبکار این گهر صائب
فتد به دست که تا گوهر یگانه دل