هوش مصنوعی: شاعر در این متن خود را فردی سخاوتمند، بی‌نیاز از تأیید دیگران و آگاه از ضمیر مردم معرفی می‌کند. او تأکید دارد که با وجود توانایی‌هایش، از خودنمایی پرهیز می‌کند و به دنبال شهرت نیست. همچنین، او از دلبستگی به دنیا بیزار است و خود را برتر از خطاکاران می‌داند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربهٔ زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۵۳۹۱

با فقیری در سخاوت بی نظیر عالمم
چون دعا با دست خالی دستگیر عالمم

چون هما هر چند بی منت دهم دولت به خلق
بهر مشتی استخوان منت پذیرعالمم

خود فروشی پیشه من نیست چون بیمایگان
فارغ از رد و قبول و داروگیر عالمم

از سخنهایی که می آید به کار مردمان
تا به دیوان قیامت ناگزیر عالمم

گوش سنگین چمن پیر است مهر لب مرا
ورنه من از بلبلان خوش صفیرعالمم

پرده مردم دریدن نیست لایق، ورنه من
از صفای سینه آگاه از ضمیر عالمم

خواری دایم به است از عزت پا در رکاب
بی نیاز از اعتبار زود سیر عالمم

با جهان آب وگل دلبستگی نبود مرا
می توان چون مو بر آورد از خمیر عالمم

می نهند انگشت برحرفم خطاکاران همان
گرچه از افکار صائب بی نظیر عالمم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۳۹۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۳۹۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.