هوش مصنوعی:
این شعر از عشق و فداکاری سخن می‌گوید، با تصاویری مانند آتش، خورشید، و موج‌ها که نشان‌دهنده‌ی شور و از خودگذشتگی هستند. شاعر از رهایی و وحدت با هستی می‌گوید و خود را همچون قربانی این راه می‌داند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی تصاویر مانند 'آتش' و 'خون' ممکن است برای کودکان نامناسب باشد.
غزل شمارهٔ ۵۴۵۸
ما ز وری آتشین او نقاب افکنده ایم
بار اول ما بر این آتش کباب افکنده ایم
نیست چون شبنم و بال دامن گل خون ما
ما سر خود در کنار آفتاب افکنده ایم
خار این صحرا به آب زندگی خود را رساند
ما همان چون موج لنگر در سراب افکنده ایم
جلوه در پیراهن دریای وحدت می کنیم
پرده از روی نفس تا چون حباب افکنده ایم
بار اول ما بر این آتش کباب افکنده ایم
نیست چون شبنم و بال دامن گل خون ما
ما سر خود در کنار آفتاب افکنده ایم
خار این صحرا به آب زندگی خود را رساند
ما همان چون موج لنگر در سراب افکنده ایم
جلوه در پیراهن دریای وحدت می کنیم
پرده از روی نفس تا چون حباب افکنده ایم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۴۵۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۴۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
