هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و فلسفی، به مفاهیمی مانند عشق، فداکاری، تواضع، و جستجوی معنی در زندگی می‌پردازد. شاعر از تجربیات روحانی و عرفانی خود سخن می‌گوید و به نقش عشق و ایثار در رسیدن به حقیقت اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

غزل شمارهٔ ۵۴۵۷

روزگاری در رگ جان پیچ و تاب افکنده ایم
تا ز روی شاهد معنی نقاب افکنده ایم

هم خیالان را به همت دستگیری می کنیم
نیست از غفلت اگر خود را به خواب افکنده ایم

همره کاهل گرانی می برد از پای سعی
سیل را در ره مکرر از شتاب افکنده ایم

ما ز روشن گوهری از پله افتادگی
سر چو شبنم در کنار آفتاب افکنده ایم

از لب میگون او قانع به می گردیده ایم
مهر گل از دوربینی بر گلاب افکنده ایم

هیچ کس در خاکساری نیست چون ما خوش عنان
چشم پیش پای مردم چون رکاب افکنده ایم

بهر دیدارت نظر را شستشویی می دهیم
بی تو گر چشمی به روی آفتاب افکنده ایم

عارفان دل ساده می سازند از نقش و نگار
ما نظر از دل سیاهی بر کتاب افکنده ایم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۴۵۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۴۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.