هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی بیانگر حالات عاشقانه و عارفانه شاعر است. او از پریشانی خاطر، انتظار، حیرت و رنج عشق سخن می‌گوید و با استفاده از تصاویر زیبا مانند صدف و گوهر، موج و تیغ، و شبنم و خورشید، احساسات خود را به تصویر می‌کشد. شاعر همچنین از ملامت‌ها و رنج‌های عشق یاد می‌کند اما اعلام می‌دارد که بدون این رنج‌ها قادر به حرکت نیست.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و عارفانه عمیق است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۵۵۲۶

پریشان خاطری آماده از صد رهگذر دارد
صف آهی چو مژگان متصل پیش نظر دارم

به هر جا جلوه گر گردی نه ای از چشم من غایب
که چشم انتظار از نفش پا در هرگذر دارم

ز شوخی می شود از دیده حیران من غایب
اگر صد نسخه زان رخسار، چون آیینه بردارم

نفس در سینه برق سبک جولان گره گردد
اگر بیرون دهم خاری که پنهان در جگر دارم

مرا بگذار با خار ملامت ای سلامت رو
که من بی خار هیهات است پا از جای بردارم

عجب دارم درین دریا به فریادم رسید گوشی
که من گوش صدفها را گرانبار از گهر دارم

به همواری مشو از بحر لنگر دار من ایمن
که تیغ آبدار موج در زیر سپر دارم

چو ماهی گر چه در ظاهر گرفتندم به سیم و زر
ز هر فلسی نهان در پوست چندین نیشتر دارم

به خورشید درختان می رسم چون قطره شبنم
اگر صائب زوری گلعذاران چشم بردارم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۵۲۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۵۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.