هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از دردها و رنج‌های درونی خود سخن می‌گوید و از ناله‌های آتشین و عقده‌های حل‌نشده در دلش یاد می‌کند. او با تصاویری مانند آه در کمین دیوار و اشک بر چشم، احساس تهیدستی و بی‌پناهی خود را بیان می‌کند. در عین حال، اشاره می‌کند که طبیعت (ابر و برق) نیز از او تأثیر پذیرفته‌اند. با وجود احساس بی‌حاصلی، در هر گوشه‌ای امیدواری‌هایی دارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عمیق عاطفی و روان‌شناختی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، برخی از مفاهیم مانند 'عقده‌های درونی' و 'بی‌حاصلی' نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک کامل دارند.
غزل شمارهٔ ۵۵۴۲
دم گرمی طمع از ناله های آتشین دارم
که مشکل عقده ها در پیش از آن چین جبین دارم
مکن گستاخ سیر گلستانش ای تماشایی
که در هر رخنه دیوار آهی در کمین دارم
دمی صد بار در اشک را بر چشم می مالم
تهیدستم، چه سازم یادگار دل همین دارم
ز من دارند ابر و برق، سوز و گریه را صائب
به این بی حاصلی هر گوشه ای صد خوشه چین دارم
که مشکل عقده ها در پیش از آن چین جبین دارم
مکن گستاخ سیر گلستانش ای تماشایی
که در هر رخنه دیوار آهی در کمین دارم
دمی صد بار در اشک را بر چشم می مالم
تهیدستم، چه سازم یادگار دل همین دارم
ز من دارند ابر و برق، سوز و گریه را صائب
به این بی حاصلی هر گوشه ای صد خوشه چین دارم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۵۴۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۵۴۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
