هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از استقلال و خودکفایی خود سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که مانند خورشید به یک پیمانه سرگرم است و نیازی به جام دیگران ندارد. او همچنین از عشق و اشتیاق خود به زندگی و هنر می‌گوید و نشان می‌دهد که مانند پروانه به شمع عشق خود پایبند است. شاعر از ملامت‌های دیگران نمی‌هراسد و با همتی مردانه به راه خود ادامه می‌دهد. در نهایت، او از دلگرمی‌های درونی خود سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که اسیر حرص و طمع نیست.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۵۵۷۰

نه از جام دگر هر دم درین میخانه سرگرمم
که چون خورشید تابان من به یک پیمانه سرگرمم

به یک آتش چو داغ لاله می سوزم درین گلشن
نه هر شمعی تواند کرد چون پروانه سرگرمم

شود از سنگباران ملامت تر دماغ من
ازین رطل گران چون مردم دیوانه سرگرمم

نظر چون مردم بالغ نظر بر نو خطان دارم
درین مکتب نسازد ابجد طفلانه سرگرمم

نگیرد پیش راه عزم من گردون کم فرصت
به هر کاری که سازد همت مردانه سرگرمم

زآبادی شود وحشت فزون جانهای وحشی را
از آن پیوسته در تعمیر این ویرانه سرگرمم

مرا دلگرمی صیاد دارد در قفس صائب
نه آن مرغم که سازد حرص آب و دانه سرگرممم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۵۶۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۵۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.