چه خیال است که دیوانه و شیدا نشویم؟
بوی مشکیم، محال است که رسوا نشویم

عشق ما را پی کاری به جهان آورده است
ادب این است که مشغول تماشا نشویم

پرده راز بود حرف دلیرانه زدن
با تو گستاخ ازانیم که رسوا نشویم

خون بر هم زدن اوقات بزرگان هدرست
بی حجابانه چو سیلاب به دریا نشویم

عیش ما چون سر ناخن به گشاد گره است
تا نیفتد به گره کار کسی، وا نشویم!

پای پر آبله باشد صدف بحر سراب
بهتر آن است پی عشوه دنیا نشویم

این غزل آن غزل خواجه نظیری است که گفت
تا سر شیشه می وا نشود وانشویم

«صائب تبریزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir