هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از مقاومت و پایداری در برابر سختی‌های زندگی سخن می‌گوید. او اشاره می‌کند که با وجود مشکلات و حوادث ناگوار، همچون سرو آزاده ایستاده‌اند و از باده و کتاب به عنوان ابزاری برای پاکسازی دل از غبارهای زندگی استفاده کرده‌اند. همچنین، شاعر به دشمنان اشاره می‌کند که با وجود سنگدلی آن‌ها، خود را با شیشه (نشانه‌ی ظرافت و شکنندگی) مسلح کرده‌اند. در نهایت، شاعر از رهایی و گشودن دل به روی دیگران سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر، همچنین استفاده از استعاره‌ها و کنایه‌های پیچیده، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. علاوه بر این، اشاره به مصرف باده (شراب) ممکن است نیاز به توضیح بیشتری برای گروه‌های سنی پایین‌تر داشته باشد.

غزل شمارهٔ ۵۸۵۴

چندین کتاب در گرو باده کرده ایم
تا از غبار، صفحه دل ساده کرده ایم

امروز نیست دست سبو زیر بار ما
دایم مدد به مردم افتاده کرده ایم

از ترکتاز حادثه از جا نمی رویم
بر گرد خود حصار، خم باده کرده ایم

در آفتاب زرد خزان خنده می زنیم
خود را چو سرو از ثمر آزاده کرده ایم

دشمن ز سنگ خاره اگر ساخته است دل
ما هم ز شیشه جوشنی آماده کرده ایم

راز دو کون در نظر ما دو عینک است
تا همچو آبگینه ورق ساده کرده ایم

صائب به طرف جبهه ما نیست چین منع
ما قفل خانه از دل بگشاده کرده ایم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۸۵۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۸۵۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.