هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و جذبه‌های روحانی سخن می‌گوید. او از حالات عرفانی خود مانند مستی و حیرت صحبت می‌کند و از معشوقه‌ای به نام لیلی یاد می‌کند. همچنین، شاعر از مفاهیمی مانند بخشش و تقدیس الهی نیز سخن می‌گوید.
رده سنی:
18+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌های زندگی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۳۱۸۳
ای جان، چندان خوبی، نوباوهٔ یَعقوبی
خَرخاشی، آشوبی، جان‌‌ها را مَطْلوبی
جانِ جانِ مایی، مَعنیِّ اَسمایی
هستیِّ اشیایی سَر فِتَنهٔ غوغایی
چون جامی دَر خوردم، بَرخیزم، بَرگردم
از شاخِ آن وَرْدَم، گَر سُرخَم، گَر زَردم
یا مَوْلیٰ یا مَوْلیٰ، اَخْبِرْنی عَنْ لَیْلیٰ
لا تُرجِهْ لاتُرجِهْ فَاللَّیْلُ ذا حُبْلیٰ
مَوْلانا مَوْلانا قَد صِرْنا حَیْرانا
غُفْرانًا غُفْرانًا، سُبْحانا سُبْحانا
خَرخاشی، آشوبی، جان‌‌ها را مَطْلوبی
جانِ جانِ مایی، مَعنیِّ اَسمایی
هستیِّ اشیایی سَر فِتَنهٔ غوغایی
چون جامی دَر خوردم، بَرخیزم، بَرگردم
از شاخِ آن وَرْدَم، گَر سُرخَم، گَر زَردم
یا مَوْلیٰ یا مَوْلیٰ، اَخْبِرْنی عَنْ لَیْلیٰ
لا تُرجِهْ لاتُرجِهْ فَاللَّیْلُ ذا حُبْلیٰ
مَوْلانا مَوْلانا قَد صِرْنا حَیْرانا
غُفْرانًا غُفْرانًا، سُبْحانا سُبْحانا
وزن: مفعولن مفعولن مفعولن مفعولن
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۱۸۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۱۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
