هوش مصنوعی: این متن شعری است که به ناپایداری و بی‌اعتباری دنیا اشاره دارد و توصیه می‌کند که انسان نباید دل به ثروت و زیبایی‌های فانی این جهان ببندد. شاعر با استفاده از تصاویری مانند برگ و بار، شبنم، و خزان، گذرا بودن دنیا را نشان می‌دهد و تأکید می‌کند که شادی‌های دنیوی مانند برق زودگذر هستند. در نهایت، متن به خواننده هشدار می‌دهد که از دام‌های دنیوی دوری کند و با ندامت و حسرت به زندگی نگاه نکند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی از مضامین مانند ناپایداری دنیا و ندامت ممکن است برای گروه‌های سنی پایین سنگین باشد.

غزل شمارهٔ ۵۹۸۳

کرسی دارست اوج اعتبار این جهان
دل منه بر دولت ناپایدار این جهان

با گرفتن گر چه دارد جنگ استغنای فقر
گوشه ای گیر از محیط بی کنار این جهان

برگ و بار او کف افسوس و بار دل بود
دل منه چون غافلان بر برگ و بار این جهان

پیش چشم شبنم روشن گهر یک کاسه است
چون گل رعنا خزان و نوبهار این جهان

رشته اشک ندامت، مد آه حسرت است
پیش چشم مو شکافان پود و تار این جهان

تا نگیرد دامنت را خون چندین بی گناه
سرسری بگذر چو باد از لاله زار این جهان

خنده برقی است کز ابر سیه ظاهر شود
شادی پا در رکاب نوبهار این جهان

پرتو خورشید را در دام روزن می کشد
هر که صائب دل نهد بر اعتبار این جهان
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۹۸۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۹۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.