سَیّدی ایم هو کی، خُذْ یَدی اَیْم هو کی
اَرِنی وَجْهَکَ ساعَة، نَقْتَدی ایم هو کی

مِنْ رِدا اِکْرامِکُمْ، نَرْتَدی ایم هو کی
فی سَناسِیمائِکُم نَهْتَدی، ایم هو کی

خوش بُوَد از جامِ تو،‌‌ بی‌خودی ایم هو کی
در صَبوح از نُقلِ تو، نَغْتَدی ایم هو کی

هَمْچو مَهْ در شهرها، شاهِدی ایم هو کی
از همه بینَدَت، مُقْتَدی ایم هو کی

حاضر و آواره را مَسْنَدی ایم هو کی
کعبه وار آفاق را مَسجدی ایم هو کی

بُرد عشقت از دِلَم زاهِدی ایم هو کی
اُسْکُتوا ذاکَ الْخَیالُ، قایِدی ایم هو کی