هوش مصنوعی:
این متن یک سرود عرفانی است که در آن شاعر از عشق و وحدت با معشوق الهی سخن می‌گوید. او از بی‌خودی و مستی در عشق الهی، هدایت شدن توسط نور الهی، و تبدیل شدن به شاهدی برای دیگران صحبت می‌کند. همچنین، شاعر از تبدیل شدن به مسجدی برای آفاق و برداشتن زهد از دل خود به دلیل عشق الهی یاد می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
غزل شمارهٔ ۳۱۹۷
سَیّدی ایم هو کی، خُذْ یَدی اَیْم هو کی
اَرِنی وَجْهَکَ ساعَة، نَقْتَدی ایم هو کی
مِنْ رِدا اِکْرامِکُمْ، نَرْتَدی ایم هو کی
فی سَناسِیمائِکُم نَهْتَدی، ایم هو کی
خوش بُوَد از جامِ تو، بی‌خودی ایم هو کی
در صَبوح از نُقلِ تو، نَغْتَدی ایم هو کی
هَمْچو مَهْ در شهرها، شاهِدی ایم هو کی
از همه بینَدَت، مُقْتَدی ایم هو کی
حاضر و آواره را مَسْنَدی ایم هو کی
کعبه وار آفاق را مَسجدی ایم هو کی
بُرد عشقت از دِلَم زاهِدی ایم هو کی
اُسْکُتوا ذاکَ الْخَیالُ، قایِدی ایم هو کی
اَرِنی وَجْهَکَ ساعَة، نَقْتَدی ایم هو کی
مِنْ رِدا اِکْرامِکُمْ، نَرْتَدی ایم هو کی
فی سَناسِیمائِکُم نَهْتَدی، ایم هو کی
خوش بُوَد از جامِ تو، بی‌خودی ایم هو کی
در صَبوح از نُقلِ تو، نَغْتَدی ایم هو کی
هَمْچو مَهْ در شهرها، شاهِدی ایم هو کی
از همه بینَدَت، مُقْتَدی ایم هو کی
حاضر و آواره را مَسْنَدی ایم هو کی
کعبه وار آفاق را مَسجدی ایم هو کی
بُرد عشقت از دِلَم زاهِدی ایم هو کی
اُسْکُتوا ذاکَ الْخَیالُ، قایِدی ایم هو کی
وزن: فاعلاتن فاعلن فاعلاتن فاعلن
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۱۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۱۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
