هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از زیبایی و جذابیت معشوق سخن می‌گوید. او از موهای معشوق، خط خال‌هایش، و تأثیر عمیق او بر دل‌ها یاد می‌کند. شاعر همچنین به قدرت و بی‌پروایی معشوق اشاره می‌کند و از تأثیرات عاطفی و روحی او بر خود می‌گوید.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به کار رفته نیاز به درک ادبی بالاتری دارند.

غزل شمارهٔ ۶۱۶۲

خال یا تخم امید عاشق شیداست این؟
زلف یا شیراه جمعیت دلهاست این؟

زلفش از معموره دلها برآورده است گرد
یا بهار بی خزان عنبر ساراست این؟

فتنه روز قیامت در رکابش می رود
رایت حسن بلند اقبال، یا بالاست این؟

گر سر خورشید را بیند به زیر پای خویش
آب در چشمش نمی گردد، چه بی پرواست این؟

نیست ممکن فکر زلفش را برآوردن ز دل
می شود هر روز افزون، ریشه سوداست این

خط که حسن دیگران را می شود فرمان عزل
استمالت نامه آن حسن بی پرواست این

از دمیدن های خط صائب ازو ایمن مشو
جوهر بی رحمی شمشیر استغناست این
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۱۶۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۱۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.