هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از عشق و علاقه‌ی شدید خود به معشوق سخن می‌گوید. او معشوق را به عنوان روح و خود را به عنوان اعضای بدن او توصیف می‌کند و از تأثیرات عمیق عشق بر وجود خود می‌گوید. شاعر همچنین از ناتوانی خود در بیان کامل احساساتش و از دست دادن صبر در برابر این عشق شدید سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات ادبی پیچیده ممکن است برای سنین پایین‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۳۲۱۸

تَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ مَوْلائی
اَنْتَ کَالرُّوحِ وَ نَحْنُ لَکَ کَالْاعْضاءِ

کَیْفَ یَبْقَیٰ فَطِنًا، مَنْ نَزَلَ الْعِشْقُ بِهِ
کَیْفَ یُرْویٰ کَبِدٌ ذابَ مِنْ اِسْتِسْقاءِ

کَمْ خَلَفْنا وَ نَقَضْنا لَکَ، لا عَهْدَ لَنا
خُدْعَةً اِنْ ضَمِنَ الْمُفْلِسُ لِلْایفاءِ

طالَ ما اَدَّبَنَی دَهْریَ بِالضُّرِ وَلَمْ
یُغْنِ عَنَّی اَدَبٌ یَصْرِفُ عَنّی دائی

عَشِقَتْ جُمْلَةُ اَجْزاءِ وجودی قَمَرًا
عایَنَتْةُ سَحَرًا مِنْ اُفُقِ الْآلاءِ

لا تُؤاخِذْ فَلَکًا حُقَّ اِذا فارَقَهُ
قَمَرٌ مِثْلُکَ یا مُحْتَرِقَ الْاَضْواءِ

قِلَّةُ الصَّبْرِ وَ اِلّا اَنَا فِی الْمَدْحِ مُسی
هَلْ یَجُوزُ شَبَهُ الشَّیءِ بِلا اَشْیاءِ

یَشْعَرُ الْعاشِقُ وَهْوَ عَجَمٌ فی عَجَم
فیکَ وَارْتَجَّ لِسانُ الْعَرَبِ الْعَرْباءِ

غَلَبَ الْفَرْدُ عَلَی الشَّفْعِ بَلیٰ وَاتَّحَدا
اِنْ تَثَنّیٰ شَبَحٌ فی نَظَرِ الْحَولاءِ
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۱۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.