۲۵۶ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۲۱۸

تَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ مَوْلائی
اَنْتَ کَالرُّوحِ وَ نَحْنُ لَکَ کَالْاعْضاءِ

کَیْفَ یَبْقَیٰ فَطِنًا، مَنْ نَزَلَ الْعِشْقُ بِهِ
کَیْفَ یُرْویٰ کَبِدٌ ذابَ مِنْ اِسْتِسْقاءِ

کَمْ خَلَفْنا وَ نَقَضْنا لَکَ، لا عَهْدَ لَنا
خُدْعَةً اِنْ ضَمِنَ الْمُفْلِسُ لِلْایفاءِ

طالَ ما اَدَّبَنَی دَهْریَ بِالضُّرِ وَلَمْ
یُغْنِ عَنَّی اَدَبٌ یَصْرِفُ عَنّی دائی

عَشِقَتْ جُمْلَةُ اَجْزاءِ وجودی قَمَرًا
عایَنَتْةُ سَحَرًا مِنْ اُفُقِ الْآلاءِ

لا تُؤاخِذْ فَلَکًا حُقَّ اِذا فارَقَهُ
قَمَرٌ مِثْلُکَ یا مُحْتَرِقَ الْاَضْواءِ

قِلَّةُ الصَّبْرِ وَ اِلّا اَنَا فِی الْمَدْحِ مُسی
هَلْ یَجُوزُ شَبَهُ الشَّیءِ بِلا اَشْیاءِ

یَشْعَرُ الْعاشِقُ وَهْوَ عَجَمٌ فی عَجَم
فیکَ وَارْتَجَّ لِسانُ الْعَرَبِ الْعَرْباءِ

غَلَبَ الْفَرْدُ عَلَی الشَّفْعِ بَلیٰ وَاتَّحَدا
اِنْ تَثَنّیٰ شَبَحٌ فی نَظَرِ الْحَولاءِ
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۱۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.