هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از درد فراق و عشق به معشوق سخن می‌گوید. او از رنج‌های عشق و شوق دیدار معشوق می‌نالد و در عین حال، به فضایل و کمالات معشوق اشاره می‌کند. شاعر از توبه و بازگشت به سوی معشوق و بخشش گناهان خود سخن می‌گوید و معشوق را به عنوان منبع نور و حقیقت روح خود می‌ستاید.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از زبان شعری و استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر چالش‌برانگیز باشد.
غزل شمارهٔ ۳۲۱۹
اَسَفًا لِقَلْبی یَوْمًا هَجَرَالْحَبیبُ داری
وَ تَحَرَّقَتْ ضُلوعی وَ جَوانِحی بِناری
وَ سَعادَةً لِیَوْمٍ نَظَرَالسُّعودُ فینا
نَزَلَ السُّهَیْلُ سَهْلًا وَ اَقامَ فی جِواری
فَدَخَلْتُ لُجَّ بَحْرٍ بَطِرًا بِما اَتانی
فَغَرِقْتُ فیهِ لٰکِنْ نَظَرَالْحَبیبُ جاری
فُتِحَتْ عُیُونُ قَلْبی فَرَأَیْتُ اَلْفَ بَحْرٍ
وَ مَراکِبًا عَلَیْها بِهَوَی الْهَوا سَواری
تَبْریزُ خُصَّ فَضْلًا وَ تُرابُهُ کَمالًا
بِشُعاعِ نُورِ صَدْرٍ هُوَ اَفْضَلُ الْکِبار
تَبریزُ اِشْفَعی لی بِشَفاعةٍ اِلیٰ مَنْ
زَعَقاتُ وَجْدِ قَلْبی لَحِقَتْةُ بِالتَّواری
وَ لَاِجْلِ سُوءِ حالیْ بِتَواضُعی لَدَیْهِ
وَ تَعَرُّضی هَوانی بِهَواهُ وَالصَّغارِ
وَ تَقُولُ لا تَقَطَّعْ کَبِدًا رَهینَ شَوْقٍ
بِرَجاکَ ما یُرَجّیٰ وَ یَذُوْبُ بِالْبَواری
وَ تَتُوبُ مِنْ ذُنُوبی وَ تَجاسُری عَلَیْهِ
وَ اِلَیْهِ عَوْدُ قَلْبی وَ نِهایَةُ الْفِرارِ
لَمَعاتُ شَمْسُ دینٍ هُوَ سَیِّدی حَقیقًا
هِیَ اَصْلُ اَصْلِ روحی وَ وَراءَ هاعَواری
جَمَعَ الْاِلٰهُ شَمْلًا قَطَعَتْهُ شَقْوَةٌ لی
فَهُوَ الْکَبیرُ یَعْفُو لِجِنایَةِ الْعِثارِ
وَ تَحَرَّقَتْ ضُلوعی وَ جَوانِحی بِناری
وَ سَعادَةً لِیَوْمٍ نَظَرَالسُّعودُ فینا
نَزَلَ السُّهَیْلُ سَهْلًا وَ اَقامَ فی جِواری
فَدَخَلْتُ لُجَّ بَحْرٍ بَطِرًا بِما اَتانی
فَغَرِقْتُ فیهِ لٰکِنْ نَظَرَالْحَبیبُ جاری
فُتِحَتْ عُیُونُ قَلْبی فَرَأَیْتُ اَلْفَ بَحْرٍ
وَ مَراکِبًا عَلَیْها بِهَوَی الْهَوا سَواری
تَبْریزُ خُصَّ فَضْلًا وَ تُرابُهُ کَمالًا
بِشُعاعِ نُورِ صَدْرٍ هُوَ اَفْضَلُ الْکِبار
تَبریزُ اِشْفَعی لی بِشَفاعةٍ اِلیٰ مَنْ
زَعَقاتُ وَجْدِ قَلْبی لَحِقَتْةُ بِالتَّواری
وَ لَاِجْلِ سُوءِ حالیْ بِتَواضُعی لَدَیْهِ
وَ تَعَرُّضی هَوانی بِهَواهُ وَالصَّغارِ
وَ تَقُولُ لا تَقَطَّعْ کَبِدًا رَهینَ شَوْقٍ
بِرَجاکَ ما یُرَجّیٰ وَ یَذُوْبُ بِالْبَواری
وَ تَتُوبُ مِنْ ذُنُوبی وَ تَجاسُری عَلَیْهِ
وَ اِلَیْهِ عَوْدُ قَلْبی وَ نِهایَةُ الْفِرارِ
لَمَعاتُ شَمْسُ دینٍ هُوَ سَیِّدی حَقیقًا
هِیَ اَصْلُ اَصْلِ روحی وَ وَراءَ هاعَواری
جَمَعَ الْاِلٰهُ شَمْلًا قَطَعَتْهُ شَقْوَةٌ لی
فَهُوَ الْکَبیرُ یَعْفُو لِجِنایَةِ الْعِثارِ
وزن: فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن (رمل مثمن مشکول)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۱۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
