هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که در آن شاعر از عشق الهی و جدایی از دنیای مادی سخن می‌گوید. او عشق را نور روح و منبع آرزوها می‌داند و از خداوند می‌خواهد که عشقش را بیشتر کند. شاعر همچنین به تمجید خداوند و رهایی از قید و بندهای دنیوی اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از زبان شعری و استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۳۲۲۲
اُخْرُجْ عَنِ الْمَکانِ، یا صارِمَ الزَّمانِ
وَاسْبَحْ سَباحَ حُوتٍ فی قُلْزُمِ الْمَعانی
لا تَبْغِ اِتِّصالًا فَالْوَصْلُ نَعتُ جِسْمٍ
اِنّی اَریٰ دُنُوًّا اَنّیٰ مِنَ التَّدانی
اَلْعَبْدُ لَیْسَ یَرْضیٰ فی رِقِّهِ شَریکًا
فَالرَّبُ کَیْفَ یَرْضیٰ فی مُلْکِهِ بِثانی
هَلْ عاشِقٌ تَصَدّیٰ مَعْشُوقَتَیْنِ جَمْعًا
اِعْشَقْ فَاِنَّ فیهِ تَخْلیصَ کُلِّ عانی
اَلْعِشْقُ نُورُ روحی صُبْحُ الْهَویٰ صَبُوحی
اُمنیَّةٌ وَ فیهِ مَجْمُوعَةُ الْاَمانی
مَاالْعِشْقُ یا مُعَنّا یَتْرُکْ اَنا وَ اِنّا
تَفْنیٰ عَنِ الْمَدارِک فی خالِقِ الْحِسانِ
هٰذَاالصُّدودُ خانی وَ النّارُ فی جَنانی
یَزْدادُ کُلَّ یَوْمٍ عِشْقی بِلا تَوانی
قَلْبی عَلَیْکَ یَحْرِصْ یا رَبِّ لا تُخَلِّصْ
یارَبِّ زِدْ وُقودًا سُبْحانَ مَنْ یَرانی
سُبْحانَ مَنْ یَرانی سُبْحانَ مَنْ رَعانی
سُبْحانَ مَنْ دَعانی مِنْ غَیْرِ اِمْتِحانِ
اُسْکُتْ فَلَوْنُ خَدّی اَوْ دَمْعَتی تُؤَدّی
عِشْقًا بِهِ تَعالیٰ عَنْ صَفْوَةِ الْمَعانی
وَاسْبَحْ سَباحَ حُوتٍ فی قُلْزُمِ الْمَعانی
لا تَبْغِ اِتِّصالًا فَالْوَصْلُ نَعتُ جِسْمٍ
اِنّی اَریٰ دُنُوًّا اَنّیٰ مِنَ التَّدانی
اَلْعَبْدُ لَیْسَ یَرْضیٰ فی رِقِّهِ شَریکًا
فَالرَّبُ کَیْفَ یَرْضیٰ فی مُلْکِهِ بِثانی
هَلْ عاشِقٌ تَصَدّیٰ مَعْشُوقَتَیْنِ جَمْعًا
اِعْشَقْ فَاِنَّ فیهِ تَخْلیصَ کُلِّ عانی
اَلْعِشْقُ نُورُ روحی صُبْحُ الْهَویٰ صَبُوحی
اُمنیَّةٌ وَ فیهِ مَجْمُوعَةُ الْاَمانی
مَاالْعِشْقُ یا مُعَنّا یَتْرُکْ اَنا وَ اِنّا
تَفْنیٰ عَنِ الْمَدارِک فی خالِقِ الْحِسانِ
هٰذَاالصُّدودُ خانی وَ النّارُ فی جَنانی
یَزْدادُ کُلَّ یَوْمٍ عِشْقی بِلا تَوانی
قَلْبی عَلَیْکَ یَحْرِصْ یا رَبِّ لا تُخَلِّصْ
یارَبِّ زِدْ وُقودًا سُبْحانَ مَنْ یَرانی
سُبْحانَ مَنْ یَرانی سُبْحانَ مَنْ رَعانی
سُبْحانَ مَنْ دَعانی مِنْ غَیْرِ اِمْتِحانِ
اُسْکُتْ فَلَوْنُ خَدّی اَوْ دَمْعَتی تُؤَدّی
عِشْقًا بِهِ تَعالیٰ عَنْ صَفْوَةِ الْمَعانی
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۲۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
