۲۵۰ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۲۲۶

قُلْتُ لَهُ مُصْبِحًا یا مَلِکَ الْمَشرِقِ
اُقْسِمُ بِالْخالِقِ مِثْلُکَ لَمْ یُخْلَقِ

قَدْرُکَ لایُعْرَفُ وَعْدُکَ لا یُخْلَفُ
نائِلُکَ الْاَشْرَفُ بابُکَ لَمْ یُغْلَقِ

جِسْمیَ کَالْخَرْدَلَه اَحْرَقَهُ ذَاالْوَلَهْ
خَلَّدَ فِی الزَّلْزَلَه مَنْ یَکُ لَمْ یُخْفَقِ

صِرْتُ اَنا لا اَنا غَیْرُکَ عِنْدی فَنا
ضِدُّکَ یا ذَاالغِنا مُخْتَدِعٌ اَحْمَقِ

هیچ کَس ای جانِ من، جانِ سُخَن دانِ من
نورِ رُخ شَهْ ندید، تا نَکُند بَیْدقی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۲۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.