هوش مصنوعی: این متن شعری است که از زبان شاعر به درگاه خداوند یا یکی از اولیاء الهی خطاب شده است. شاعر از رحمت و نور الهی سخن می‌گوید و از عروج روح و سفر معنوی به سوی معراج الهی صحبت می‌کند. او از نور الهی که تاریکی‌ها را می‌شکافد و از رحمت بی‌پایان خداوند سخن می‌گوید. همچنین، شاعر به مفاهیمی مانند وفا، سخاوت و عروج روح اشاره می‌کند و از خواننده می‌خواهد تا به این ارزش‌ها توجه کند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم فلسفی و دینی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۳۲۲۵

یا مَلِکَ الْمَحْشَرِ، تَرْحَمُ لا تَرْتَشی
کُلُّ سَقیطٍ رَدًی تَرْحَمُهُ تَنْعَشِ

تَحْبِسُ اَرْواحَنا فی صُوَرٍ صُوِّرَتْ
فی وَرَقٍ مُدْرِکٍ جَلَّ عَنِ الْمُنْقِشِ

نُورُکَ شَعْشاعُهُ یَخْرُقُ حُجْبَ الدُّجیٰ
تَمْنَعُها غَیْرَةٌ عَنْ بَصَرِ الْاَعْمَشِ

ضآءَ فَضاءُ الْفَلا عَنْ دَرْکِ اِدْراکِهِ
تُدْرِجُهُ رَأْقَةً فی نَظَرِ الْاَ خْفَشِ

قارِبْ مِعْراجَنا، فَارْقَ اِلَی الْمُرتَقیٰ
حانَ رَحیلُ السُّریٰ فَانْأَ عَنِ الْمِفْرَشِ

وَارْکَبْ خَیْلَ السَّخا، فَهْوَ حِسانُ النُّهیٰ
وَادْرُسْ لَوْحَ الْوَفا وَافْهَمْ ما یُرْقَشِ

فَاسْرَقْ دُرًّا اِذا کُنْتَ اَخی سارِقًا
وَاشْرِبْ مِنْ کَأْسِنا مُعْتَجِلًا تَنْتَشی
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۲۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.