هوش مصنوعی:
این شعر از صائب تبریزی بیانگر استفاده از می و نشاط برای فرار از غم و اندوه است. شاعر با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند چیدن گل از مهتاب و زنده کردن چراغ عیش با می، به دنبال یافتن آرامش و شادی در دنیای پر از رنج است. همچنین، او به اهمیت دوستی و همراهی در زندگی اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مصرف می ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر مناسب نباشد.
غزل شمارهٔ ۶۳۲۵
ز سینه غم به می ناب می توان چیدن
گل نشاط ازین آب می توان چیدن
(چراغ عیش به می زنده می توان کردن
گل از شکوفه مهتاب می توان چیدن)
به یک ترشح ساغر، ز چهره ساقی
هزار لاله سیراب می توان چیدن
فروغ روی تو حیرت اگر به طرح دهد
به روی آینه سیماب می توان چیدن
درین ستمکده صائب به غیر داغ نفاق
چه گل ز صحبت احباب می توان چیدن؟
گل نشاط ازین آب می توان چیدن
(چراغ عیش به می زنده می توان کردن
گل از شکوفه مهتاب می توان چیدن)
به یک ترشح ساغر، ز چهره ساقی
هزار لاله سیراب می توان چیدن
فروغ روی تو حیرت اگر به طرح دهد
به روی آینه سیماب می توان چیدن
درین ستمکده صائب به غیر داغ نفاق
چه گل ز صحبت احباب می توان چیدن؟
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۳۲۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۳۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
